نحوه شرط بندی در واترپلو

نحوه شرط بندی در واترپلو – واترپلو بازی ای است که توسط 2 تیم 7 نفره انجام می شود که در 2 نیمه – 4 دوره در آب شنا می کنند و سعی می کنند توپ را وارد دروازه کنند (6 بازیکن، 1 دروازه بان، 7 بازیکن تعویضی).  هیچ محدودیتی برای تعویض وجود ندارد. این بازی شامل 4 نیمه 7 دقیقه ای است. بازیکنان را تنها زمانی می توان تغییر داد که بازی متوقف شود، یعنی بین دوره ها یا گل ها.

در کل بازی 2 تایم اوت وجود دارد.  فواصل دوره ها 2 دقیقه و استراحت ها 1 دقیقه است. در طول تایم اوت ها، استخر هرگز ترک نمی شود، بازیکنان به نیمه خود عقب نشینی می کنند و تاکتیک های خود را بررسی می‌کنند، یک بازیکن را می توان به 3 روش از بازی اخراج کرد.

قانون 20 ثانیه: بازیکن به مدت 20 ثانیه یا یک حمله بیرون می ماند. یک بازیکن می تواند این پنالتی را تا سه بار بزند. وقتی دروازه بان برای بار سوم می گیرد، نمی تواند به بازی برگردد و با یکی از بازیکنان تعویضی جایگزین می شود.

قانون اخراج جایگزین: بازیکن تعویضی جایگزین بازیکن اخراج شده می شود.

قانون شروع ثابت ضربه آف: اعمالی مانند مشت و ضربه سر که هدف آن آسیب مستقیم به حریف است، اخراج می شود و هیچ بازیکنی نمی تواند جایگزین شود.

واترپلو یک بازی تیمی سریع است و بازیکنان باید شناگران خوبی باشند و همچنین ظرفیت ریه بسیار بالایی داشته باشند.

تاریخچه واترپلو

واترپلو در دهه 1870 در انگلستان به وجود آمد. این بازی برای اولین بار در سال 1890 بین انگلستان و اسکاتلند با تعیین قوانین انجام شد. همچنین در بازی های المپیک 1900 شرکت کرد. هیئت حاکمه بین المللی واترپلو هیئتی است که وابسته به فدراسیون شنای آماتور (FINA) است و در سال 1908 تأسیس شد.

در دهه 1920 استفاده از استخرهای عمیق شروع شد که واترپلو را به ورزشی تبدیل کرد که نیاز به قدرت و استعداد دارد. در سال 1937، فینا تصمیم گرفت که واترپلو باید با یک توپ کاملا باد شده با توانایی پاس بالا بازی شود. امروزه به غیر از آمریکا و انگلیس، این ورزش در ایتالیا، کشورهای مستقل مشترک المنافع و مجارستان بسیار رایج است.

منشا واترپلو نسبتاً مبهم است.  نسخه رسمی می گوید که صاحبان استراحتگاه های تعطیلات بریتانیا در اواسط دهه 1800 با این سرگرمی نسبتاً عجیب و غریب در تلاش برای جذب مهمانان بیشتر بودند. مخترعان همچنین متوجه شدند که پاس کردن بازی بسیار شبیه به چوگان اسب سواری است، از این رو به آن “واترپلو” می گویند.

تمام شباهت‌های بین دو بازی به اینجا ختم می‌شود، اگرچه یک جمله خنده‌دار در مورد واترپلو بر خلاف این دلالت دارد: “من قبلا واترپلو بازی می‌کردم، اما سپس اسبم غرق شد.” در ابتدا بازی شبیه «راگبی آبی» بود، زیرا تکل‌های بی‌رحمانه زیادی داشت.

با گذشت زمان، بیشتر بازی های خشن ناپدید شدند با این حال، در اصل یک ورزش تماسی باقی ماند، بنابراین ثابت شد که کارهای جزئی مانند لگد زدن، خراشیدن، مشت زدن اجتناب ناپذیر هستند. یکی از تهاجمی‌ترین حوادث واترپلو در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۵۶، در مسابقه مجارستان و اتحاد جماهیر شوروی روی داد.

این در زمان انقلاب مجارستان بود که متعاقباً توسط اتحاد جماهیر شوروی در آن سال سرکوب شد.  مجارستانی ها موفق شدند 4-0 شوروی را شکست دهند که یک نشاط واقعی برای ملت بود. بازیکنان شوروی نتوانستند این شرم را تحمل کنند و یکی از آنها به صورت بازیکن مجارستانی مشت زد و پس از آن بازی متوقف شد.

بازی واترپلو مزایای زیادی دارد.  اول از همه، این ورزش سلامت قلب و عروق و چربی سوزی را بهبود می بخشد.  ثانیاً، واترپلو به طرز فوق العاده ای استقامت ایجاد می کند، تقریباً تک تک اعضای بدن را تقویت می کند، زیرا برای شناور نگه داشتن بدن، همه ماهیچه ها باید کار خود را انجام دهند.  در نهایت، مهارت های اجتماعی را توسعه می دهد.

قوانین عمومی در واترپلو:

– طول استخر باید 33 متر (25 متر برای تیم های نوجوانان و بانوان) و 20 متر عرض باشد. واترپلو در استخرهایی با عمق حداقل 1.90 تا 2.00 متر بازی می شود.

– دروازه ها با ارتفاع 90 سانتی متر و فاصله 3 متر بین دو تیرک کناری ساخته شده اند.

– هر تیم در مجموع 13 بازیکن دارد. 7 نفر از آنها (1 دروازه بان و 6 بازیکن) بازی را شروع می کنند.

– یکی از تیم ها باید آبی و دیگری کلاه سفید (استخوانی) بپوشد. روی این کلاه ها اعدادی بین 1 تا 13 وجود دارد تا داوران راحت تر با هم ارتباط برقرار کنند.

– در لبه استخر مخروط هایی وجود دارد که نشان دهنده 2 متر، 4 متر و 7 متر است. مسابقات واترپلو در مجموع به مدت 28 دقیقه با چهار نیمه 7 دقیقه ای انجام می شود.

داور سوت می زند و توپ را دقیقا در وسط  آب رها می کند. هر کدام از بازیکنانی که سریع تر شنا کند و توپ را بگیرد، بازی را شروع خواهد کرد.

– برای اینکه حمله به عنوان گل به حساب بیاید، توپ باید  از خط دروازه عبور کند.

– هر تیم 335 ثانیه برای حمله دارد. این زمان توسط کرونومترهایی که توسط بازیکنان، مربیان، داوران و تماشاگران در کناره های استخر نمایش داده می شود، مشاهده می شود.  وقتی این زمان تمام شد،  کرونومتر صدا می دهد و داور توپ را به تیم دیگر می دهد.

– تعویض ها فقط در زمان گل و وقت استراحت انجام می شود. اگر بازیکنی در شرایط خیلی بدی باشد به داور اعلام می کند و پشت دروازه می رود و یک نفر به جای او وارد می شود.  یک تیم حق تعویض نامحدود را دارد.

– هر تیم حق تایم اوت دارد. تایم اوت فقط توسط مربیان درخواست می شود. پس از اینکه بازیکنان به شکلی که می خواهند صف آرایی کردند، زمانی که دروازه بان وسط استخر پاس را پرتاب کرد، بازی دوباره شروع می شود.

معرفی بازی اسلات من

قوانین مربوط به خطا:

– یکی از انواع خطاها در واترپلو، خطای معمولی است.  خطاهای معمولی را می توان چندین بار انجام داد. داوران خطای معمولی را به این دلیل اعلام می کنند:

1) نگه داشتن توپ با دو دست (برای بازیکنان)،

2) هنگام دریبل زدن توپ به زیر آب می رود.

3) تداخل با بازیکن تیم مقابل که توپ در دستش نیست.

4) هل دادن بازیکن تیم مقابل

5) عدم استفاده از توپ در 35 ثانیه.

زمانی که داور یک خطای معمولی را علیه یک تیم اعلام می کند، آن تیم یک پرتاب آزاد دریافت می کند. این پرتاب آزاد باید در عرض 3 ثانیه استفاده شود. برای استفاده از آن کافی است توپ را از دست خارج کنید.

– شکل دیگری از خطا در واترپلو پرتاب نام دارد. افتادگی ناشی از موارد زیر است:

1) لگد زدن یا ضربه زدن،

2) انداختن عمدا آب به صورتش

3) تکل زدن با توپ بدون استفاده از پرتاب آزاد،

4) صحبت با داور،

5) ضربه زدن، نگه داشتن و غیره به بازیکنی که توپ را در دست ندارد.

اگر بازیکنی جریمه شود، آن بازیکن بین خطوط کنار دروازه وارد می شود و 20 ثانیه از بازی خارج می شود. با علامتی که داور می دهد، بازیکن دوباره وارد بازی می شود.

– اگر بازیکنی عمداً و به شکلی آسیب زا با سایرین تداخل پیدا کند، داور آن بازیکن را از بازی اخراج می کند. بنابراین، بازیکن نمی تواند دوباره وارد بازی شود، اما هیچ کس نمی تواند به جای او وارد بازی شود. به این «اخراج ثابت» می گویند.

مسابقات واترپلو

مهم ترین مسابقات واترپلو که توسط اکثر سایت های شرط بندی برتر پوشش داده می شود عبارتند از:

بازی های المپیک.

فرمت: هر چهار سال یکبار برگزار می شود.  واترپلو یکی از اولین ورزش هایی بود که در اولین بازی های المپیک در دهه 1900 معرفی شد. مانند هر رشته ای در بازی های المپیک تابستانی، واترپلو تعدادی از شرط بندی های تفریحی را به خود جذب می کند.

مسابقات قهرمانی اروپا.

رقابت های اروپایی تیم های ملی واترپلو که دو سال یکبار برگزار می شود.

لیگ جهانی واترپلو یک لیگ بین المللی می باشد که از بهترین تیم های ملی واترپلو جهان تشکیل می شود. لیگ از اواخر جولای شروع می شود.

واترپلو لن یورولیگ.

رقابت های باشگاهی واترپلو برتر اروپا.

لیوان واترپلو لن.

مسابقات باشگاهی واترپلو درجه دوم اروپا.

لیگ های داخلی واترپلو  محبوب ترین لیگ هایی که می توان روی آنها شرط بندی کرد، به ترتیب لیگ های ایتالیا و اسپانیا، سری آ و دیویزیون د آنر است.

انواع شرط بندی واترپلو

برنده/بازنده نهایی – پیش بینی کنید که کدام تیم برنده کل مسابقات خواهد شد.

برنده – پیش بینی کنید که کدام تیم برنده مسابقه است.  همچنین یک نتیجه تساوی وجود دارد که در واترپلو بسیار نادر است و به همین دلیل بسیار خوب است.

امتیاز کل (شرط‌های بیشتر/کمتر) – پیش‌بینی کنید که تعداد کل گل‌های زده شده توسط هر دو تیم بیشتر از مقدار تعیین‌شده توسط سایت است یا کمتر.

هندیکپ – تیمی که از نظر افراد ضعیف تلقی می شود، به شکل گل برتری دارد، به عنوان مثال، 1.5، 2.5 یا 3.5، نیمه گل ها نتیجه تساوی را حذف می کنند. به این ترتیب شانس هر دو تیم برنده بازی نزدیک به 50-50 است.

از شرط بندی های دیگر می توان به اولین تیمی که گل زده است، آخرین تیمی که گل زده است و تعداد گل‌های زوج یا فرد در مسابقه اشاره کرد.

نکات شرط بندی واترپلو

با یک دروازه بان درجه یک روی تیم شرط بندی کنید. در واترپلو، دروازه بان سه برابر هر بازیکن دیگری در استخر مهم است.

این موقعیت مستلزم انجام وظایف زیر است: به عنوان دروازه‌بانی که ضربات را پیش‌بینی می‌کند و مانع از آن می‌شود، به‌عنوان آخرین مدافع که بازیکنان را در مورد اعمال تهدیدات و شکاف‌ها در دفاع مطلع می‌کند، و در نهایت شروع به ضد حملات سریع می‌کند (دروازه‌بانان واترپلو معمولاً پاس‌های زیادی می‌دهند) .